Wenen, 20 oktober 2016,
Deel uitmaken van een internationaal netwerk als Uniba-Partners is, mocht je er al aan twijfelen, niet alleen een reisje ieder jaar. Toegegeven, voor de eerste keer naar Singapore vliegen heeft wel wat. Maar je vliegt vooral om je partners terug te zien.
Uniba is kunnen terugvallen op de expertise van die lokale partner, die je helpt en die je met ontzagwekkende en beproefde inbreng ondersteunt omdat hij je partner is en omdat hij erop vertrouwt dat je voor hem hetzelfde zal doen wanneer hij in een gelijkaardige situatie verkeert.
OK, we ontmoeten elkaar in locaties als Wenen. En als je dus denkt dat ik een stapje in de wereld aan het zetten ben, dan heb je het helemaal juist. Maar in welke wereld?
In de lift naar de lobby van het hotel zijn we met z'n tienen. Het is slechts twee verdiepingen naar beneden, maar er is tijd genoeg om Donna Wright (JKJ, Philadelphia, USA) te omhelzen, Rajiv Mathur (Bharat Re, Indië) te begroeten en ineens te zien dat Jan Drahota (Indwe, Zuid-Afrika) erbij is. Ik herken ook zijn echtgenote, realiseer me ogenblikkelijk dat ik maar niet op hun naam kan noch zal komen, maar herinner me dat we in Rome samen in een pizzatent de avond doorbrachten. Relevant? Beslist. De vrouw van Jan is eerder van het spontane, exuberante type (in alle zinnen van het woord) en leerde me in Rome vertrouwd te maken met enkele Afrikaner spreuken. Ik onthield "Hier kom kak" en zijn dat nu net niet de woorden die spontaan over mijn lippen komen... Schatergelach. De lift trilt van het bulderen. De zeven overige omstaanders weten niet waar ze het hebben. Even later in de lobby vergewis ik mij ervan dat ik geen internationaal incident veroorzaakte, maar wordt gegrepen in een alles zeggende, hartelijke knuffel. Onveranderd, dus.
Oh, ja, de wereld...
Met Uniba Partners komt een stukje van de wereld samen in één conferentiezaal. Het nieuwe lid uit Sao Paolo Brazilië blijkt geleid te worden door een Japanse familie. De CEO van het nieuw lid uit China zit naar verluid vast in Hongkong, in een bespreking met veeleisende Russen, en laat zich vandaag vertegenwoordigen door een klein bolletje met gescheurde jeans, maar dat erbij loopt als één grote glimlach. De Paraguayanen zijn elk voor de helft van Duitse afkomst (duikbootvluchtelingen dus, van de derde generatie, en toch is het onderwerp nog gevoelig)... Ik kan zo doorgaan. Die wereld heeft ongetwijfeld verzekering als gemene deler, maar kan niet verscheidener zijn. Wat wel zorgvuldig uitgekiend werd, is dat het allemaal onafhankelijke makelaars zijn. Zelfs al weten we dat Pierrot Gierez (Media Assurance Luxemburg) 100% captive broker is van RTL en RVM in Oostenrijk eigendom is van een bank, twijfelt niemand aan hun autonomie, aan hun verzet tegen het dictaat van verzekeraars en aan hun gedrevenheid in de zorg voor de klant. Dat schept meer dan een band. Vaak hoor je dan de naam van enkele megabrokers vallen of wordt gesproken van de "Alphabet brokers" (waarmee dan Marsh, Aon en Willys bedoeld wordt). En ineens voel je die band omslaan in tribale gedragsvormen.
Aan die stamgenoten wordt als eerste presentatie een professionele hacker voorgeschoteld. Binnen de vijf minuten neemt hij in de zaal - live - de controle over van twee smartphones en laat hij beide toestellen intieme berichten met elkaar uitwisselen. Nog eens vijf minuten later toont de man hoe hij voorbij een antivirus systeem én een firewall komt, om de laptop van iemand in de zaal over te nemen en beelden te maken van de gebruiker. Hij maakt het compleet door de prijzen van een website te manipuleren en luxe goederen tegen een spotprijsje te bestellen...
Een creepy gevoel besluipt de menigte. Niemand kan dus nog zeker zijn van de afkomst van berichten en geen enkel toestel is in sé veilig van een complete gijzeling, tot aan de broncode. Wanneer onze spreker zich ervan vergewist dat het allemaal goed tot ons doordringt, licht hij nog een tipje van de sluier over de "dark web" en loodst hij ons naar een site waar je voor een budget van 75 tot 900.000 € de uitschakeling van een persoon kan bestellen.
In elke stam zijn er enkele krijgshaftigen, en hier net zo, die zich in zo'n situatie dan spontaan manifesteren als "been there, seen that". Maar bij de koffiepauze is de toon anders. Het is dus voor niemand nog de vraag of het zal gebeuren. Het is enkel nog de vraag wanneer. Creepy. Heavy.
De klap op de vuurpijl komt met een korte toegang tot fireeye.com waar we - ook weer live - getuige zijn van een concrete meting van Cyberaanvallen in de wereld, waarvan de pers binnen enkele dagen bol zal staan. We krijgen eigenlijk maar 50% te zien, want slechts dat deel van de aanvallen kan geregistreerd worden - zegt men, vermoedt men.
92% van de bedrijven geeft toe in de laatste vijf jaren het slachtoffer te zijn geweest van een aanval. Waarop slechts 42% denkt dat het nog zal gebeuren en waarvan slechts 54% naderhand nog concrete actie onderneemt.
Wie wil er nog dromen van the internet of things? Ik weet alvast wat het onderwerp wordt voor onze volgende "911":... juist, een live-demo, zodat niemand nog kan ontkennen dat het risico er is en welke vormen het aanneemt.
De 3 avondbussen nemen ons naar een typisch restaurant in de omgeving van Wenen. Tamàs Bànfi en Emese Guörgy (Potter, Hongarije) sleuren me mee naar het buffet. Ik kijk een beetje argwanend naar wat voorgeschoteld wordt en de wrange herinneringen aan een restaurant in Hamburg doen me twijfelen. Varkensvlees, zuurkool, komkommersalade... Gelukkig zie ik een schnitzel - we zijn tenslotte in Oostenrijk.
Wanneer Emese zich van vier stukken Stroedel bedient, ben ik helemaal gerustgesteld en maak ik mij geen zorgen meer over haar weelderige vormen. Er is nog zoetigheid in de mensen. Er is nog hoop.
Paul-Emmanuel Casier
Terug naar Blog: Cyber