Neen, we stellen geen verhuis naar een ander land voor. Wel integendeel. Maar we zijn vanmorgen wel wakker geworden in een land dat geweld werd aangedaan, diep verwond en veranderd.
Al onze gevoelens en gedachten gaan naar de mensen die dierbaren verloren hebben, een beminde, vader, moeder, kind..., naar de slachtoffers, gewond maar overlevend, waarvan sommigen nog vechten voor hun leven, naar de families en naar hen die van dichtbij de gevolgen van het ondenkbare moeten ondergaan.
Onze gedachten gaan ook naar al de mensen die, nog steeds, de ondraagbare onzekerheid moeten doorstaan.
Met hen werd onze voltallige gemeenschap getroffen, verwond.
Onze gevoelens zijn sterk, hevig, maar vertroebeld.
We hebben alle begrip voor de oproep voor een verhoogde bewaking, voor repressieve actie en voor de drang van de mensen om zich in alle richtingen te uiten, en het is duidelijk dat we anders met onze veiligheid zullen moeten omgaan.
Het zal echter niet voor de hand liggen een ogenschijnlijk onzichtbare vijand te bestrijden, die geen enkel respect kan opbrengen voor de fundamenteel menselijke waarden en die grenst aan de waanzin.
Maar het is tegelijk moeilijk om het beeld te aanvaarden van een foto in de luchthaven met een voorbijganger die, boekentas aan de hand, een zwaargewonde achteloos voorbijloopt. Waar is ons mededogen, onze spontane ingesteldheid om ons te ontfermen over mensen die lijden of in nood verkeren?
Ons gedeeld leed, onze spontane zorg voor de andere in nood en onze solidariteit zullen deel uitmaken van de energie waarmee we ons opnieuw zullen oprichten.
Een betere Wereld is geen illusie... Die begint hier, vandaag, in wat we doen voor elkaar, in onze bereidwilligheid tot dialoog en tot samenwerking.
We zeggen « neen » aan de haat, de nijd, de afgunst en de waanzin.
We zeggen « ja » aan de prachtige gemeenschap waarvan we deel uitmaken en die we willen helpen verbeteren. Laat ons veranderen en voorspoed nastreven.
Paul-Emmanuel Casier